matt Johnson zingt alsof hij net wakker is geworden uit een droom over Margaret Thatcher, existentialisme en de liefde die je niet krijgt maar wel verdient. “Slow Emotion Replay” is zondagochtendmuziek voor mensen met een lichte kater en een zware ziel. Alles klinkt alsof het met opzet een beetje versleten is – de drums tikken loom, de bas gromt als een ingehouden woede-aanval, en de stem van Johnson... die blijft tegelijk spottend en vol mededogen.
Het nummer voelt als een wandeling door een stad waar alles gesloten is. Je weet niet of dat rust geeft of paniek. De melancholie wordt niet dramatisch opgediend, maar druppelt langzaam binnen, als een trage regen die je regenjas net niet tegenhoudt. The The doet niet aan effectbejag, maar weet precies hoe je een gevoel van verlorenheid muzikaal kunt laten gloeien.
De remaster uit 2025 poetst het geluid iets op, maar gelukkig blijft het gruizige randje intact. Want zonder dat randje was dit nummer gewoon een depressieve spreuk op een verjaardagskaart.
Cijfer: 8,1
Hitpotentie: 6,3 – Te mooi voor de hitlijsten, te triest voor de playlist in een strandtent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten