Sommige dingen laat je gewoon met rust. Een liturgie. Een monument. Een stem die rauw verdriet fluistert alsof het gisteren nog pijn deed. En dan komt DJ Paul Harwood binnen, met z’n USB-stick en zijn heilige onbenul, om daar een beatje onder te plakken alsof Sinéad in een afterparty stond te wachten op de drop.
Treffende titel? Zeker. Want nothing compares inderdaad – al helemaal niet deze volstrekt zinloze remix. De emotie wordt weggemixt, de pijn gedempt, en wat overblijft is heiligschennis met een BPM-counter.
Cijfer: 3,2
Hitpotentie: 6,9
(Geen remix, maar een muzikale ramkraak op iets wat ooit heilig was. Bagger met echo.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten