De jaren tachtig bellen terug. Ze willen hun synths, hun melancholie en hun kapsels terug. Nation of Language neemt niet op. Ze zetten hun drumcomputer een tikje zachter, kijken je net te lang in de ogen en fluisteren dan dat ze er nog niet klaar voor zijn. Voor de verandering. Voor de toekomst. Voor het heden, eigenlijk ook niet.
Het nummer kabbelt hypnotisch voort, als een treinrit door een grijs industriegebied op zondagmiddag. Mooie melodie, de echo van New Order hangt in de lucht, maar het blijft voorzichtig. Alsof ze het zelf ook niet zeker weten.
En toch werkt het. Omdat twijfel soms sterker is dan bombast. Omdat je in dat repetitieve, synthgedreven ritme ook jezelf hoort mompelen: “ik ook niet.”
Cijfer: 8
Hitpotentie: 5 – Geen stadionhit, wel een soundtrack voor je avondwandeling na slecht nieuws.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten