gordi klinkt hier als een singer-songwriter die per ongeluk door een intergalactisch wormgat is gevallen en geland is in een lege bar in Texas. Alien Cowboy is geen country, geen indiepop, geen folk en zeker geen easy listening. Het zweeft. Het landt nergens. En dat is precies de bedoeling.
De gitaar twangt als een melancholische ruimtehelm, haar stem zweeft daarboven als een spookachtige echo van Phoebe Bridgers en Nico tegelijk. De productie is minimaal maar doeltreffend: er is ruimte voor stilte, en dat is bij Gordi vaak de spannendste speler in de band.
De tekst? Die blijft mysterieus. Eenzaam, maar niet zielig. Verwonderd, maar niet naïef. Een alien cowboy die nergens bijhoort en daardoor precies op z’n plek is in 2025. Kortom: een ander geluid van Gordi – gewaagder, puurder en minder op zoek naar applaus.
Cijfer: 8,4
Hitpotentie: 6,8 – Te vreemd voor de radio, maar perfect voor een nachtelijke rit door niemandsland met je kop vol vragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten