David Byrne lacht. En iedereen lacht mee. Maar ondertussen weet niemand meer waarom. “Everybody Laughs” is zo’n nummer dat vrolijk klinkt, maar ondertussen alle fundamenten van het moderne bestaan onderuit schopt. Denk: dansen in een brandend gebouw. In een knalgele blazer.
Muzikaal krijgen we een typisch Byrne-cocktail: funky ritmes, rare akkoorden, nerveuze blazers, en die stem die altijd klinkt alsof hij net een theoretisch natuurkunde-examen moet afleggen zonder voorbereiding. Het is Talking Heads, maar dan in de spiegel van 2025 – iets grijzer, iets cynischer, maar nog steeds messcherp.
De tekst is een soort open zenuw. Een vrolijke façade vol ongemak. Want ja, iedereen lacht… maar is het uit blijdschap? Of omdat de enige andere optie is: keihard huilen bij het koffiezetapparaat? Byrne lijkt het antwoord wel te weten, maar hij zegt het niet hardop. Hij zingt het met een glimlach en een knipoog. En dat is misschien nog verontrustender.
Cijfer: 8,4
Hitpotentie: 5,2 – Te vreemd voor Qmusic, te slim voor de hitlijsten. Maar in de betere koffietent met vinyl aan de muur komt hij vast langs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten